Het laatste toernooi in de oude samenstelling…..en wat voor een toernooi !!
Na een aantal weken geleden hun laatste wedstrijd gespeeld te hebben, dachten de meiden van de mo11-1 van Vep dat ze eindelijk konden gaan genieten van hun welverdiende vakantie. De trainingen waren al gestopt en iedereen stond al een soort van in de zomerstand. Tot we ineens een berichtje kregen van de toernooi leiding van DWO… Er werd daar nog een laatste toernooi georganiseerd en ze wilden graag de meiden van Vep uitnodigen om daarbij aanwezig te zijn.
Dus er werd een bericht op de app gezet met de vraag of de meiden misschien zin hadden om nog voor een allerlaatste keer te knallen met zijn allen. Bijna een seconde nadat het bericht op de app was verschenen stroomden de reacties al binnen… Of ze zin hadden om nog 1 toernooi te spelen…? NATUURLIJK hadden ze daar zin in, wat dacht je !!!!
Dus zaterdag de 30e was het dan zover. De haren werden gedaan, de Vep bandjes werden omgedaan en de noppen werden geslepen, kortom niets stond de meiden nog in de weg om van deze zaterdag hun zaterdag te maken. Zelfs het kleine feitje dat we de inspeelballen thuis waren vergeten en we geen wissels hadden werd niet als een opstakel gezien. Nee integendeel zelfs, de meiden waren zo gemotiveerd dat inspelen niet eens nodig bleek te zijn.
Na een korte bestudering van de tegenstanders werd er een voorzichtige inschatting gemaakt dat als we heel erg ons best zouden doen, we misschien wel eens bij de top 3 zouden kunnen komen. Met die gedachte begonnen de meiden aan de eerste van de in totaal 5 wedstrijden.
Maar wat er zich toen afspeelde laat zich eigenlijk met geen woorden beschrijven. De meiden vlogen meteen na de aftrap als hongerige leeuwinnen op de bal af. Om diezelfde bal vervolgens bijna de gehele wedstrijd niet meer af te staan. De ene na de andere aanval werd op het doel van Moordrecht afgevuurd. Meestal van achteruit opgebouwd door de uitstekend spelende verdediging van Vep. Die de bal via de gecontroleerde middenvelders bij de voorste linie van Vep bracht. Die op hun beurt weer het ene na het andere succesvolle schot op doel van Moordrecht afvuurden. De meiden van de tegenstander wisten vaak niet wat hen overkwam. En aan het geschreeuw en gescheld van de trainers van de tegenstander te horen hadden zij zich ook heel wat anders van deze wedstrijd voorgesteld.
Het enigste positieve voor Moordrecht was dat de wedstrijdjes wegens tijdgebrek ingekort werden tot 15 minuten. Hierdoor bleef voor hen de sportieve schade nog enigszins beperkt. Het laat zich dus niet raden dat de meiden deze wedstrijd winnen en perfect spelend tot een einde hebben gebracht.
Resultaat: 1 wedstrijd gespeeld en al 3 punten in de pocket….(en nog 3 te gaan)
Door de goede vorm die de meiden deze dag te pakken hadden werd de 2e wedstrijd tegen RKDEO dan ook met nog meer zelfvertrouwen dan de eerste wedstrijd ingegaan. Maar waar een groot zelfvertrouwen weleens leidt tot zelfoverschatting was dit in het geval van de meiden van Vep geenszins aan de hand. Ook deze wedstrijd wisten de meiden namelijk weer boven zichzelf uit te stijgen. Waar de tegenstander aan de lopende band verse wissels inbracht om op deze warme dag hun team te voorzien van nieuwe energie was dit voor Vep niet mogelijk. Nee de meiden die voor Vep op dit strijdtoneel stonden waren ook echt de meiden die het deze hele dag moesten doen. Dus zou je verwachten dat de vermoeidheid bij Vep hen af en toe parten zou gaan spelen. Maar al snel bleek dat Vep niet alleen de inspeelballen thuis achter had gelaten, ook de vermoeidheid was daar klaarblijkelijk gebleven. Geen greintje vermoeidheid was er namelijk te bekennen bij de meiden. En die vermoeidheid zou zelfs gedurende het hele toernooi niet de kop op steken.
Vol energie en met heel veel inzet voor elkaar werden ook de laatste paar wedstrijden strijdend en winnend afgesloten.
En toen brak het moment aan waar de meiden al de gehele dag voor gestreden hadden. Ze stonden namelijk klaar voor de laatste wedstrijd en na alle punten geanalyseerd te hebben was de mogelijk zelfs aanwezig om dit toernooi als winnaar af te sluiten en de 1e prijs mee naar Woerden te nemen. En wat bleek…de Veppsters hadden dit toernooi zelfs zo goed gespeeld dat de wedstrijd niet eens gewonnen hoefden te worden. Zelfs met een gelijkspel was de winst verzekerd. Maar zoals iedere sportster weet, dat was alleen in theorie zo, in de praktijk moet het nog wel gebeuren. En spelen tegen DWO op hun eigen toernooi en voor hun eigen publiek was alles behalve een makkie. Maar de meiden van Vep waren natuurlijk niet zo ver gekomen en hadden natuurlijk niet zo hard geknokt om nu ineens het hoofd te laten hangen. Dus werd nog een keer alle energie gebundeld en met het luide jell trokken de meiden ten strijde . Dit kwartier werd er door beide teams gevochten alsof hun leven ervan af hing. De aanvallen gingen over en weer en beide teams gunden elkaar geen cm ruimte. Maar toen na 15 minuten de stofwolken langzaam optrokken en de scheidsrechter riep dat er nog 1 minuut te spelen was, was de spanning opgelopen tot het absolute kookpunt. Met een 0-0 op de klok en nog 60 seconden te gaan drong het besef door dat de meiden hier echt voor een megastunt konden gaan zorgen door met de beker weg te gaan. En waar iedereen op gehoopt had (behalve de meiden en het publiek van DWO) gebeurde dan ook echt. Op deze laatste zaterdag op dit laatste toernooi en voor de aller aller laatste keer in deze oude samenstelling wonnen de meiden dan toch echt deze welverdiende beker. De mo11-1 van Vep was kampioen !!!
Wat een mooie welverdiende afsluiting van een prachtig team… graag wens ik iedereen alvast heel veel plezier volgend seizoen en natuurlijk alvast een hele fijne vakantie.
